Nog voor hij het de klas instapte wist hij het al. Moest hij dit wel doen? Was het wel zo verstandig?Al maandenlang had Bertus B. rondgelopen met het plan. Steeds opnieuw hadden angst en onzekerheid hem ervan weerhou-den het ten uitvoer te brengen. Dagen lang had hij staan kijken bij dit, op het eerste gezicht lege en onschuldige klaslokaal. Maar plotseling op dat midder-nachtelijk uur, nam hij de beslissing en liep met zekere passen het lege donkere klaslokaal binnen. Het duurde even voordat zijn ogen gewend waren aan het donker en het lokaal. Stap voor stap kwam hij dichter-bij het gat in de vloer vliering. Langzaam kroop hij op zijn knien naar een doos. Hij klikte het slotje open en pakte er een pistool eruit. Het had het al diverse malen gebruikt om zijn zogenaamde klusjes te klaren. Hij vergrendelde het pistool met de veiligheidspal en stopte het in z’n jaszak. Hij deed de doos weer op slot en liep zachtjes het lokaal uit. Bertus liep op zijn tenen om de congiere maar niet te wekken uit zijn verdoving, als die wakker werd waren de poppen aan het dansen. Hij trok de rits van zijn leren zwarte jas helemaal dicht en sloop de nooduitgang uit. De lamp buiten sprong aan. Zonder naar te denken zette Bertus het op een lopen en verdween in de donkere nacht. Toen hij thuis kwam sloop hij zachtjes naar de schuur. Tegen de wand stond een breekijzer, hij wikkelde deze in kranten en hield het ijzer onder zijn jas. In zijn hoofd ging hij alle mogelijkheden na. Had hij alles? Kon iemand hem? Of nog erger HAD iemand hem gezien? Hij zette deze gedacht uit zijn hoofd en liep zachtjes naar buiten.Hij liep zonder na te denken naar de afgesproken plaats waar hij Arie zou ontmoeten. Van een afstand zag hij Arie al staan. Arie was helemaal in het zwart gekleedt. Arie liep op hem af, en ging naast hem lopen. "Vanmiddag gaat het beginnen en komen ze langs, tot dan hebben wij de tijd", zei hij. Bertus knikte instemmend. Hij rook aan Arie dat hij weer...
